Εφέτο πρωτοτύπησα και σας γράφω από το γραφικό και ορεινό χωριό μου. Η αλήθεια είναι ότι για Άσπεν θα «έκλεινα» για μία ακόμη φορά, αλλά το βαρέθηκε η ψυχή μου, το βαρέθηκε… κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια.
Ήρθα, που λέτε, εδώ ψηλά στα κορφοβούνια . Ήθελαν τα πνευμόνια μου λίγο καθάριο αέρα. Και είπα να τους τον εδώσω. Καθώς, όμως, ρέμβαζα με τη σοκολάτα βιενουά ανά χείρας δίπλα από το τζάκι, μετά από την πρωινή μου βόλτα μέσα στα κακοτράχαλα βουνά, μια μυρουδιά αλλοτινή με τάραξε συθέμελα. Η πηγή αυτού του «αρώματος» προερχόταν από ένα μελανούρι μετρίου αναστήματος.
Εδώ είμαστε λέω, θα ζευγαρωθώ χρονιάρες μέρες.
Ξέρω, ξέρω σας γεννιούνται απορίες.
Τι άρωμα φορούσε το μελαχρινάκι;
Ποιες ήταν οι νότες κορυφής που με ξετρέλαναν;
Και ποιο είναι επιτέλους το γραφικό χωριό μου;
Μισό θα εξηγηθώ, για να μην παρεξηγηθώ.
Σήμερα θα σας αποκαλύψω κάτι που η επιστημονική κοινότητα το ‘χει τούμπανο και εμείς –τα άγρια και ανυπότακτα θηλυκά– κρυφό καμάρι. Κάτι που βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας. Ή ίσως και μέσα στη μύτη μας.
Θα επανέλθω στο μελανούρι, σας το υπόσχομαι. Για την ώρα θα εναποθέσω τη σοκολάτα βιενούα στο τραπέζι και μία μικρή άνω τελεία πάνω στο μάγουλο του μελανουρίου δίπλα ακριβώς από την ελιά του.
Το ξέρατε ότι τα ελεύθερα αγόρια μυρίζουν;
Ναι καλά διαβάσατε. Η φύση έχει προνοήσει –και όχι η απλυσιά κάποιων χλιμιτζουρέων– να εκκρίνουν από τις αμασχάλες διαπεραστικές οσμές που μόνο η γυναικεία μύτη τις «πιάνει». Και αυτό γιατί; Διότι και καθότι, θα είναι ολίγον τι πιο εύκολο να εντοπίζουμε τον έναν και μοναδικό, τον εκλεκτό, αυτόν τον οποίο στο μέλλον θα αναθεματίζουμε εις τους αιώνας των αιώνων, που πετάει τα σώβρακα του από δω και από εκεί, σαν τον Χάνσελ με τη Γκρέτελ.
Εισπνοή, εκπνοή γιατί συγχύστηκα, ενθυμούμενη κάτι δικά μου…
Η ακόλουθη έρευνα δημοσιεύτηκε στο «Frontiers in Psychology» και στο πείραμα συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες 18-35 ετών.
Το εξπεριμέντ είχε ως εξής:
Οι επιστήμοναι «βασάνισαν» 82 γυναικείες μύτες δίνοντάς τους να μυρίσουν ιδρωμένες φανέλες 91 ανδρών. 45 άνδρες ήτο δεσμευμένοι 46 λεύτεροι, ωραίοι (και πιθανώς βρωμεροί). Τα αγόρια μας προέβησαν σε γυμναστικές επιδείξεις για χάρη της επιστήμης. Και εν δύο τρία χοπ, εν δύο τρία χοπ, ήρθε και πότισε η αμασχάλη για τα καλά.
Εν συνεχεία, αφού συγκεντρώθηκαν τα ανωτέρω μπλουζάκια, δόθηκαν ανά εξάδες, συνοδευόμενα, επίσης, και από μία φωτογραφία του ενόχου, σε κάθε μία από τις ηρωίδες που θυσίασαν τα ρουθούνια τους για χάρη της επιστήμης.
Μύριζαν τα κορίτσια μας τα φανελάκια, έβλεπαν και τις φωτογραφίες των ανδρών και απεφάνθησαν:
- Ο ιδρώτας των ελεύθερων ανδρών είναι πιο έντονος, «ακούγεται», θα λέγαμε, περισσότερο –με μαγειρικούς όρους
- Τα πρόσωπα των ελεύθερων ανδρών φαίνονται πιο ματσό και αντρουά από ό,τι των ανδρών που είναι σε σχέση
Γιατί μυρίζουν όμως τα λεύτερα και δροσερά αγόρια μας;
Γιατί τα πρόσωπα αυτών μας βγάζουν μια βαρβατίλα παραπάνω;
Διότι και καθότι, λέει πάλι η έρευνα, οι ελεύθεροι άνδρες παράγουν μεγαλύτερο ποσοστό τεστοστερόνης από ό,τι οι άνδρες που βρίσκονται σε σχέση. Και η λίγη παραπάνω τεστοστερόνη προκαλεί αυτές τις «ευχάριστες» οσμές. Μάλιστα είναι γνωστό στον επιστημονικό κλάδο ότι οι άνδρες σε σχέση έχουν 21% λιγότερη τεστοστερόνη από ό,τι τα βρωμερά αγόρια μας. Ως εκ τούτου ο ιδρώτας των λεύτερων μυρίζει πιο έντονα. Tα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, από την άλλη, δείχνουν πιο άγρια στις γυναίκες.
Προφανώς και η επιστήμη δεν βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και απέδωσε τη διαπεραστική οσμή των ανδρών και σε μία ακόμη άλλη αιτία: την απλυσιά. Διότι βλέπεις πολλοί εκεί έξω αναβάλλουν το μπάνιο μέχρι νεωτέρας, ίσως επειδή έχουν μία λανθασμένη εντύπωση για την καθαριότητα. «Γιατί να κάνω μπάνιο; Θα με μυρίσει κανένας;». Κούνα που σε κούναγε κακομοίρη μου…
Βέβαια εγώ καυγάδες για το μπάνιο ενθυμούμαι να έχω ρίξει με νεαρούς βρωμίλους που συνευρέθην ερωτικά στα νιάτα μου και αδυνατούσα να βρω τον λόγο. Θεωρούσα ότι ο κόσμος διέπεται από μία κοινή λογική, και ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να μυρίζουμε ωραία και να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής. Κούνα που με κούναγε και εμένα τη μαύρη…
Να σημειωθεί, επίσης, ότι κανείς δεν είπε ότι οι μυρωδιές αυτές ήτο ελκυστικές. Καμία από τις συμμετέχουσες γυναίκες δεν βρήκε τις μυρωδιές των ελεύθερων ανδρών πιο ευχάριστες από αυτές των ανδρών σε σχέση ή το αντίθετο. Μάλιστα η φυσιογνωμία των ανδρών που δεν ήταν ελεύθεροι τους φαινόταν περισσότερο αξιόπιστη από αυτήν των ανδρών που δεν είχαν σχέση.
Το συμπέρασμα;
Πίσω στο βουκολικό μου love story.
Θα ζευγαρωθώ, σκέφτομαι χρονιάρες μέρες.
Το μελανούρι μετρίου αναστήματος συνοδευόταν από μια πιατέλα φρεσκοψημένα μπισκότα που ταίριαζαν τέλεια με τη σοκολατίτσα μου. Το μελαχρινό αγόρι προσέφερε σε όλους τους θαμώνες του ξενοδοχείου τα μπισκότα, και εγώ σκέφτηκα ότι αυτός ο άνδρας που ξέρει να μαγειρεύει είναι ό,τι πρέπει για εμένα την ακαμάτρα.
Περίμενα να πλησιάσει. Δράττομαι της ευκαιρίας- και του μπισκότου- σκύβει και αυτός μαζί με την πιατέλα, για να μου προσφέρει και εμένα, και παράλληλα με το χέρι μου που πάει να αρπάξει ένα μπισκοτάκι, χώνω τη γαλλικιά μυτόγκα μου στην αμασχάλη του.
Δυστυχώς μοσχομύριζε.
-Τελικά, δεν θα ζευγαρωθώ, ξανασκέφτομαι, χρονιάρες μέρες.
Όχι κορίτσια δεν ήταν λάθος συναγερμός. Η μύτη μου εμένα δεν με απατά (μου έμεινε και κάτι πιστό σε αυτήν την παλιοζωή…). Σιγά μην έλκομαι εγώ από τη βρωμερή τεστοστερόνη. Εγώ θέλω να μυρίζει το αρσενικό κέδρο και λευκό μόσχο. Στα 15 δεν είχαμε πολλές επιλογές, η εφηβεία ήταν δύσκολη για όλους ομολογουμένως. Αλλά σόρρυ, ως ενήλικας δεν θα κάνω ΚΑΙ αυτή την υποχώρηση!
Νισάφι πχια!
Κάν’τε μπάνιο, κάνει καλό.
Και αυτό ήταν το κοινωνικό μου μήνυμα.