Γεια σου φίλη,
Θα σου πω μια ιστορία, η οποία αποδεικνύει πως όντως «Το Τανγκό Θέλει Δύο».
Μια ιστορία της οποίας η πρωταγωνίστρια θα μπορούσες να είσαι κι εσύ.
Μπορεί και να μην είσαι, αλλά βέβαιος πως κάπου μέσα της μπορεί να βρεις τον εαυτό σου.
Ωστόσο, θέλω να ξέρεις πως η ιστορία αυτή είναι 100% αληθινή και ανήκει σε κάποιους άλλους ανθρώπους.
Δεν θα σου πω τα πραγματικά τους ονόματα, γιατί δεν θα ήθελα να τους εκθέσω.
Δεν είναι να τα κρεμάσεις στα μανταλάκια τα παιδιά, γιατί όπως θα καταλάβεις υπήρξαν φτερά στον άνεμο –κοινώς αερικά– και, άπαξ και τους αφήσω, οι άνεμοι που πνέουν βορειοδυτικοί στα 3-5 μποφόρ θα τους πάρουν και θα τους σηκώσουν.
Κρίμα είναι…
Ας στους συστήσω.
Από δω οι φίλοι μου: ο Γιάννης και η Νένα.
Καλά και χρυσά παιδιά, αλλά μοιάζουν πολύ.
Και να ξέρεις, αυτό δεν βγαίνει πάντα σε καλό.
Είναι προτιμότερο να βρίσκεις μια χάρη και ένα γούστο στην αντίθεση, παρά στο όμοιο με το όμοιο.
Είναι προτιμότερο να τρως μπανάνα με φυστικοβούτυρο, από το να τρως απλά φυστικοβούτυρο με φυστικοβούτυρο.
Spoiler Alert: ο Γιάννης και η Νένα, έφαγαν στο φινάλε μονάχα την μπανάνα…
Γουσταρίζονταν λέγαν τα παιδιά, αλλά δεν θα κατέληγαν μαζί.
Ήταν φως-φανάρι.
Σκέψου πως αυτός πήγε να την φιλήσει και εκείνη του κέρασε μαγουλάκι.
Και τώρα σκέψου ότι λίγες μέρες μετά τον έπιασε και του είπε πόσο τον γουστάρει.
Αλλά σκέψου πως, όταν του το είπε αυτό, του ζήτησε να μην ξανακάνει κίνηση, γιατί δεν θα έβγαινε πουθενά.
Και σκέψου ότι τελικά λίγες ημέρες μετά –12 για την ακρίβεια– κάτι βγήκε… και αυτό το κάτι ήταν έντονο και αληθινό.
Αλλά, μετά από μερικές μέρες και μερικά σκηνικά, του είπε ότι δεν παίζει να ξαναβγεί.
Ωστόσο, σκέψου πως κάποιες μέρες αργότερα κάτι ξαναβγήκε, αλλά το νερό στο αυλάκι ποτέ δεν μπήκε –αφού τα παιδιά έμειναν μόνο στα γαλλικά φιλιά.
Και σκέψου πως μετά χάθηκε αυτός και έπειτα αυτή και ξεκίνησαν τα «διαβάστηκε» και τα αδιάβαστα και οι αμηχανίες και οι γκρίνιες και τα σούξου μούξου.
Το έκαψες από την πολλή σκέψη;
Σκέψου πως εγώ το έζησα και για αυτό πίστεψα –όπως μάλλον κι εσύ– ότι η φασούλα δεν θα είχε μέλλον.
Τι κι αν άλλοτε εκείνος και άλλοτε εκείνη –πιο πολλές φορές αυτός, για να είμαστε ειλικρινείς– προσπάθησαν να κάνουν αυτήν την κατάσταση να λειτουργήσει.
Define «λειτουργήσει»: προσπάθησαν να δούνε την φωτεινή πλευρά της κοινής τους πορείας. Προσπάθησαν να στήσουν κάτι υγιές. Προσπάθησαν να κάνουν αυτό που ήθελαν. Προσπάθησαν να το προσπαθήσουν.
Αλλά δεν τα κατάφεραν…
Μίλησα προσφάτως με τη Νένα και της είπα τι νόμισα πως φταίει –πέρα από τη δική της αστάθεια και τα μόνιμα τσαλίμια που δεν θα επέτρεπαν σε καμία ρημάδα κατάσταση να λειτουργήσει.
Της είπα πως και οι δυο είχαν ένα στοιχείο που πολλοί άλλοι το έχουν.
Είχαν μια τάση που είναι ανώφελη, αλλά εντελώς κλασική.
Είχαν μια έλξη προς το δυσκολάκι.
Έβλεπαν ότι αυτό που πάνε να ζήσουν είναι ζόρικο.
Κάτι που, απ’ ότι φαίνεται, τους άρεσε πολύ.
Κι ενώ όντως είχαν άλλες επιλογές στις ζωούλες τους συνέχισαν να ζούνε πιο πολύ για το μεταξύ τους και σε αυτό να επενδύουν, παρότι ήξεραν καλά πως αυτή έπαιζε να είναι και η πιο κακή επένδυση που είχαν κάνει ποτέ τους.
Με έχω πετύχει να οδηγώ και να μην είμαι βέβαιος πως ακολουθώ τον σωστό δρόμο.
Κι ενώ πείθω τον εαυτό μου πως είναι ο λάθος και πρέπει να κάνω άμεσα μανούβρα και να πάρω τον άλλον, τον γνωστό, τον δοκιμασμένο, συνεχίζω να κατευθύνομαι προς τον λάθος και μάλιστα με φόρα…
Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;
Γιατί το έκαναν αυτό στους εαυτούς τους ο Γιάννης και η Νένα;
Πρώτον: Σκέφτομαι πως θα νιώσω μια άπειρη ικανοποίηση, αν τελικά μου βγει αυτό που ήμουν πεπεισμένος ότι ποτέ δεν θα βγει.
Πες το τσάλεντζ, πες το πρόκληση, πες ότι κάνω το αδύνατον να μοιάζει με δυνατό.
Νομίζω ότι είμαι κάποιος.
Και τελικά όντως είμαι.
Κάποιος εντελώς ανόητος που, αντί να ανοίξει ένα GPS, συνεχίζει να εμπιστεύεται τη διαίσθησή του, παρότι αυτή δεν λέει να σταματήσει να τον προδίδει.
Δεύτερον: Μήπως δεν ήθελα ποτέ μου να φτάσω στο σημείο που έλεγα ότι πήγαινα;
Μήπως ο Γιάννης και η Νένα δεν ήθελαν να μπούνε ποτέ τους σε μια υγιή σχέση;
Μήπως τα παιδιά είναι όλοι άσχετοι και δεν ξέρουν τι θέλουν;
Μήπως, λέω μήπως;
Τρίτον: Ορισμένοι άνθρωποι ξέρουν να οδηγούν, ενώ άλλοι όχι.
Ορισμένοι άνθρωποι ξέρουν να χρησιμοποιούν το GPS, ενώ άλλοι όχι.
Ορισμένοι άνθρωποι ξέρουν να διαβάζουν τις πινακίδες στον δρόμο, ενώ άλλοι όχι.
Κι ορισμένοι άνθρωποι ξέρουν να αγαπούν, ενώ άλλοι όχι.
Δηλώνω παντελώς ένοχος για τα 3 πρώτα.
Ο Γιάννης και η Νένα, τώρα –έστω ένας απ’ τους δυο– θα πρέπει να παραδεχτούν την ενοχή τους για αυτό που λέω για την αγάπη.
Η εντύπωση ορισμένων ανθρώπων, φίλη, για την αγάπη, τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις είναι εξαιρετικά εσφαλμένη.
Την συσχετίζουν με αγώνες και καταπόνηση και μάχες και θυσίες.
Εγώ πάλι πιστεύω πως οι μόνες μάχες που πρέπει να δίνετε είναι στο κρεβάτι…
Γνωμούλα μου.
Αν μιλάμε για διαμάχες σε τραπέζια που φωνάζετε ο ένας στον άλλον, ή για πόρτες που κλείνουν με δύναμη, ή για απότομες εξαφανίσεις –και όλα αυτά για να επιβληθείτε και να λάβετε προσοχή– τότε μάλλον κάτι πάει λάθος.
Να ξέρεις και να θυμάσαι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να σου έρθει κάτι και να είναι εύκολο.
Μέχρι να έρθει, βέβαια, ίσως να μοιάζει με δύσκολο.
Αλλά είμαι σίγουρος πως θα έρθει.
Άνοιξε την αγκαλιά σου.
Άνοιξέ την διάπλατα, γιατί σου στέλνω μπόλικη αγάπη και λίγο χρώμα για να βάψεις αυτήν την Μαύρη Παρασκευή.
Στέλνω μαζί κι ένα κουπόνι, για να αποκτήσεις «Το Τανγκό Θέλει Δύο» σε τιμή που δεν έχει αποκτηθεί ποτέ κι από καμιά άλλη.
50% έκπτωση φίλη με το κουπόνι “LO50” –το συμπληρώνεις στο ανάλογο πεδίο στο checkout.
Μόνο για σένα που είσαι εδώ.
Δεν νομίζω ότι έχει ξαναγίνει, ούτε ότι θα ξαναγίνει στα κοντά, επομένως εκμεταλλεύσου με τώρα που έχω κέφια.
Ένα αντάλλαγμα μόνο θα ζητήσω.
Στείλε μου την αγάπη σου και τη γνωμούλα σου με προσωπικό μήνυμα στο instagram.
Ποιος έφταιγε πιο πολύ: ο Γιάννης ή η Νένα;
Κάνε κι ένα κλικ εδώ, για να πάρεις αυτό που σου έταξα.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Μέχρι τότε…
Πολλά φιλιά,
Ο Αχιλλέας από την ομάδα του LadiesOnly