Γεια σου φίλη,
Αν είσαι έξαλλη και θυμωμένη και γεμάτη νεύρα σε παρακαλώ να συγκρατηθείς.
Μην πετάξεις το κινητό απ’ το μπαλκόνι.
Ξέρεις πόσο κοστίζει μια σπασμένη οθόνη;
Φτιάξε καφέ να σου πω…
Γιατί εγώ την πάτησα!
Και δεν ήμουν καν εκνευρισμένος ή θυμωμένος ή έξαλλος.
Απλά έχω ερωτευτεί και μερικές φορές ακούω τα ηχητικά της με πολλή προσοχή.
Τόση, που συνήθως το μυαλό μου φεύγει και δεν είναι ικανό να στείλει στα χέρια μου το σήμα πως «εεε χεράκια, τώρα κρατάτε κάτι και πρέπει να το κρατάτε λίγο πιο γερά, γιατί άπαξ και σας φύγει, θα πέσει κάτω και θα σπάσει».
Τουλάχιστον η καρδιά μου είναι στη θέση της.
Όχι, όμως, η οθόνη του κινητού μου τηλεφώνου.
Δεν άκουσα ποτέ ολόκληρο το ηχητικό της, αλλά ούτε και μπόρεσα να της απαντήσω.
Κι αυτό, γιατί τα πίξελς έσβησαν ξαφνικά, μετά από μια αναπάντεχη πτώση.
Κάπως έτσι δεν σβήνει και ο έρωτας;
Ο δικός μου πάντως καλά κρατεί…
Το μόνο που δεν κρατεί κάτι είναι το χέρι μου. Γιατί χωρίς κινητό ένιωσα πως ήταν πιο άδειο και κενό από ποτέ.
Δεν είναι πρώτη φορά που μου συμβαίνει.
Έχω ξαναμείνει χωρίς κινητό, κάποτε που ζούσα ακόμη σε μια άλλη πόλη από αυτήν στην οποία ζω σήμερα και μια παρέα παιδιών μου άρπαξε το κινητό, καθώς έβγαινε από το λεωφορείο.
Τότε έμαθα πως το κακό υπάρχει γύρω μου και πως δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια μου σε αυτό.
Κι έτσι κατέληξα να το συναντώ μονίμως μπροστά μου.
Γιατί συνήθως βλέπεις μπροστά σου ακριβώς αυτό που ψάχνεις να βρεις, φίλη…
Μου πήρε καιρό να φτάσω σε μια νέα διαπίστωση πως πέρα από τα χέρια που κλέβουν κινητά, υπάρχουν κι άλλα χέρια που φροντίζουν, αγγίζουν, χαϊδεύουν, αγκαλιάζουν και μοιράζουν αγάπη.
Ας δούμε, όμως, τι μου έμαθε η πιο πρόσφατη εμπειρία μου.
Αυτή που κράτησε 3 μέρες –αλλά μου φάνηκε σαν 3 χρόνια– καθώς το κινητό μου ήταν στον… «γιατρό».
- Θα μπορούσα και να μην απαντήσω στο μήνυμα, από τη στιγμή που ήμουν έξω με παρέα, μες στη φασαρία και το αλκοόλ. Αν απαντούσα από την ησυχία του σπιτιού σου, το κινητό μου δεν θα πάθαινε τίποτα και η Έτσι δεν θα πίστευε ότι δεν την γουστάρω. Αυτό ήταν το σωστό άλλωστε: για την παρέα και για τη διάθεσή μου που –όπως ήταν λογικό– έπεσε στο έδαφος μαζί με τη συσκευή μου.
- Ευτυχώς έσπασα την οθόνη μου και όχι κανένα πόδι. Ναι μεν δυσκολεύτηκα να βρω άνθρωπο να μου την επισκευάσει, αλλά τουλάχιστον μπορούσα να συνεχίσω να βγαίνω, να τρέχω, να περπατώ. Αν είχα κινητό, αλλά όχι πόδια τι ακριβώς θα έκανα;
- Ο συγκάτοικός μου είναι πολύ καλό παιδί. Πέρα από το ότι σε μια ακόμη άχαρη στιγμή ήταν δίπλα μου, θα ήθελα να προσθέσω πως όσο δεν είχα κινητό αναγκάστηκα να πιω μερικούς καφέδες μαζί του, χωρίς να κοιτάω το κινητό μου ή τις ειδοποιήσεις που σκάνε σαν βόμβες μπροστά από τα μάτια μου. Αποφάσισα να τα λέμε πιο συχνά, αφήνοντας τα κινητά μας στην άκρη. Τελικά προτιμώ να έχω φίλους, παρά σούπερ κάμερα, για να βγάζω φωτογραφίες μαζί τους.
- «Το Τανγκό Θέλει Δύο» διαβάζεται και από tablet ή pc. Παρ’ ότι δεν είχα κινητό στα χέρια μου, διαπίστωσα ότι μπορώ να συνεχίσω να διαβάζω ebooks.
- Είμαστε πραγματικά συνδεδεμένοι; Μάλλον όχι. Υπήρξαν άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ τα νέα μου. Μπορεί να μοιραζόμαστε τα πάντα μέσω stories και μηνυμάτων, αλλά αν μας συμβεί κάτι και δεν έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο χανόμαστε από ανθρώπους με τους οποίους υποτίθεται ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Συγγνώμη, φίλη, αλλά εγώ αυτό δεν το λέω «σύνδεση». Οι άνθρωποι με τους οποίους συνδέεσαι ουσιαστικά, δεν θα είναι εκεί μόνο για το react ή το reply στο γαμάτο story που ανέβασες. Απλά θα είναι. Γενικά!
Τι πιστεύεις εσύ για όσα λέω;
Μήπως γκρινιάζω πολύ;
Δεν νομίζω.
Εσύ στη θέση μου θα ήσουν πιο ψύχραιμη;
Πώς θα ένιωθες, αν είχες θυσιάσει ένα ωραίο ζευγάρι μποτάκια, γιατί απλά πλήρωσες ακριβά την απροσεξία σου;
Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξεκίνησα να σου γράφω, έλεγα να είμαι λίγο πιο υπερβολικός.
Σκεφτόμουν να σου μιλήσω για τον Νόμο του Μέρφι και να σου πω πως ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά.
Σκεφτόμουν να σου πω πως βαρέθηκα να παλεύω και να αγωνίζομαι και να κυνηγώ πράγματα –όσο αυτά φεύγουν από τα χέρια μου.
Τελικά, όμως, ο έρωτας νίκησε.
Όποτε αποφάσισα να σου πω πως η ζωή δεν είναι μόνο μια διαρκής μάχη με τα αρνητικά, αλλά και μια αναμονή των θετικών. Μια αναμονή των καλύτερων πραγμάτων, που μάλλον θα έρθουν ακριβώς τη στιγμή που θα αφήσεις το ρημάδι το κινητό στην άκρη.
Αποφάσισα να σου πω πως, σε όσο καλή εκδοχή εαυτού κι αν φτάσεις, πάντα θα δικαιούσαι να κλαφτείς για κάτι ανούσιο, γιατί εγώ σήμερα σου δίνω το δικαίωμα να είσαι άνθρωπος, που ίσως κάποτε κάποιος σου στέρησε.
Αποφάσισα να σου πω να σβήσεις το φως και να κοιμηθείς, γιατί έχεις ανάγκη από ύπνο.
Αύριο θα είναι μια νέα μέρα και ίσως να κληθείς να δώσεις μια μάχη.
Κάθε χθες και καλύτερα; Αλήθεια δεν ξέρω. Το «αύριο» θα μας το πει αυτό!
Εσύ καλού-κακού προφυλάξου.
Βάλε τζαμάκι στο κινητό σου και πανοπλία στον εαυτό σου.
Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.
Αν, όμως, έχεις διαβάσει τον δικό μας οδηγό, θα είσαι πιο προετοιμασμένη και θα καταφέρεις να το αντιμετωπίσεις.
Κάνε ένα κλικ εδώ και πάρε αυτόν τον οδηγό με μια καλή εκπτωσούλα.
Γιατί εγώ έδωσα κάμποσα λεφτάκια, για να φτιάξω την οθόνη μου και αντίστοιχα μπορεί να είχες κι εσύ τα δικά σου έξοδα, επομένως θέλω να σε διευκολύνω.
Το κάνω, για να σε ευχαριστήσω που είσαι γλυκούλα και μου κερνάς έτσι απλόχερα θετική ενέργεια.
Στείλε μια απάντηση σε αυτό το mail, γιατί μου αρέσει να τα λέμε.
Έπειτα, μπες εδώ και πριν ολοκληρώσεις την αγορά σου, βάλε το κουπονάκι “LO33”.
Ένα κουπονάκι που είναι μόνο για σένα που διάβασες αυτό το newsletter μέχρι το τέλος!
Θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Μέχρι τότε…
Πολλά φιλιά,
Ο Αχιλλέας από την ομάδα του LadiesOnly