Πίσω στο αρκετά μακρινό 1956, ένα έφηβο κορίτσι που λατρεύει τη μουσική και έχει το δικό του συγκρότημα γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του (ή έτσι νομίζει τουλάχιστον): έναν ταλαντούχο μουσικό, με τον οποίο μάλιστα γίνονται μουσικό ντουέτο και αποκτούν μαζί κάποια φήμη.
Σύντομα παντρεύονται, η επιτυχία μεγαλώνει, όλα φαίνονται να είναι βγαλμένα από ρομαντική κομεντί, μέχρι που, όπως καταλαβαίνεις, η πραγματικότητα έρχεται να τους χτυπήσει την πόρτα -κάτι που οι ρομαντικές κομεντί συνήθως δε μας δείχνουν.
Ο τύπος ήταν απλά ένα χειριστικό σκουπίδι, κομπλεξικός, επειδή η σύζυγός του αγαπιόταν περισσότερο από τον κόσμο απ’ ότι αυτός, προσπαθούσε να σαμποτάρει με κάθε τρόπο την καριέρα της, μέχρι που έγινε και βίαιος. Έπειτα από άπειρους καυγάδες και μια απόπειρα αυτοκτονίας, η γυναίκα, πλέον, της ιστορίας μας αποφασίζει να τον χωρίσει.
Και εκεί, ενώ κανείς θα έλεγε ότι τα μάγια λύθηκαν, είναι ακριβώς το σημείο που αρχίζει το καλό.
Η τραγουδίστριά μας βρίσκει ξανά τον εαυτό της, πατάει στα πόδια της, παίρνει το τραύμα της και το γυρίζει σε δύναμη και γίνεται μια από τις πιο δημοφιλείς τραγουδίστριες όλων των εποχών παγκοσμίως. Η γυναίκα της ιστορίας μας είναι η Tina Turner και σήμερα έχει μια περιούσια 200 εκατομμυρίων δολαρίων.
Έτσι απλά, επειδή ήξερε ότι έπρεπε να φύγει, αλλά και τι ακριβώς να κάνει αφού έφυγε.
Το ξέρω, είναι λίγο ακραία η ιστορία που σου αφηγήθηκα, απ’ όπου κι αν το πιάσεις, και δεν περιμένω να ταυτιστείς με την Turner ούτε ο πρώην της να σου θυμίσει κάτι από το Βαγγέλη που τραβιέστε από το περασμένο καλοκαίρι και δεν ξέρει τι θέλει.
Αλλά είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα ότι μπορεί η ζωή να μας σερβίρει καταστάσεις που δεν επιλέξαμε, όμως ο τρόπος που θα τις χειριστούμε είναι καθαρά δική μας επιλογή.
Τι επιλογές έχουμε, λοιπόν;
Συνήθως είναι τρεις:
- Μένουμε σε μια σχέση που δε μας γεμίζει πλέον, απλώς για να μην είμαστε μόνες ή γιατί έχουμε συνηθίσει και πού να τρέχουμε τώρα να βρούμε άλλο γκομενάκι.
- Μας χωρίζει ή τον χωρίζουμε και μπαίνουμε στο γνωστό λήθαργο του χωρισμού που δεν ξέρουμε πού μας πάν τα τέσσερα και χάνουμε σημαντικό χρόνο από τη ζωή μας.
- Τον χωρίζουμε ή μας χωρίζει και παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Και τώρα μπαίνουμε στο ψητό, φίλη, γιατί θέλω να σου μιλήσω ακριβώς για το πώς μπορείς να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, να ξεπεράσεις μια τελειωμένη σχέση με όσο πιο υγιή τρόπο γίνεται και να τη δεις ως την τέλεια αφορμή για να κάνεις την καλύτερη αλλαγή στη ζωή σου.
1. Αρχίζουμε από τα βασικά: είναι οκ να χωρίσεις, ακόμη κι αν δεν έχει συμβεί τίποτα «κακό».
Μάλλον οι περισσότερες έχουμε βρεθεί σε μια σχέση με πολλά προβλήματα, όπως έλλειψη κατανόησης κι εμπιστοσύνης, καυγάδες, ζήλια, διαφορετικά ενδιαφέροντα, ακόμη και τοξικότητα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η λύση -δηλαδή ο χωρισμός- είναι μάλλον προφανής.
Όμως, υπάρχουν και αυτές οι σχέσεις οι οποίες είναι φαινομενικά καλές, δε συμβαίνει κάτι απαραίτητα κακό και υπάρχει κατανόηση και αγάπη, αλλά και πάλι νιώθεις ότι κάτι πάει «λάθος».
Εκεί η απόφαση να χωρίσεις είναι πολύ πιο δύσκολη, γιατί αισθάνεσαι ότι ίσως δεν είναι η σωστή, ότι θα γίνεις άδικη και θα τον πληγώσεις χωρίς λόγο και άλλα πολλά. Άκου αυτό όμως: δε χρειάζεται να υπάρχει απαραίτητα λόγος για να φύγεις. Έτσι αισθάνεσαι και αυτό αρκεί.
Δεν είναι ανάγκη να έρθει ένας επικός καυγάς, μια απιστία ή ένα ψέμα, για να θεωρήσεις ότι είναι σωστό να το τελειώσεις. Το ότι δε νιώθεις πλέον ικανοποιημένη και απόλυτα γεμάτη με τη σχέση που έχεις είναι παραπάνω από αρκετό.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να αισθάνεσαι έτσι. Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις μακροχρόνιων σχέσεων, ειδικά σε μικρή ηλικία, είναι πολύ πιθανό μεγαλώνοντας να γίνατε διαφορετικοί άνθρωποι, που πλέον δε μπορούν να γεμίσουν ο ένας τον άλλον και μπορεί να μην έχετε και κανένα κοινό ενδιαφέρον πια.
Ίσως και να αισθάνεσαι έτοιμη για νέες εμπειρίες στα ερωτικά σου, αλλά και γενικά. Τίποτα από αυτά δεν είναι κακό και σίγουρα δεν πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις για το πώς νιώθεις. Ίσα-ίσα, όλα αυτά δείχνουν ότι δεν επαναπαύεσαι σε μια σχέση και «ακούς» τα θέλω σου (έστω και αν θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μην τα άκουγες…).
Μη φοβηθείς να τολμήσεις την αλλαγή, λοιπόν. Και οι δυο την αξίζετε.
2. Πώς θα καταλάβω ότι ήρθε η ώρα να χωρίσω;
Όπως κάθε σχέση είναι μοναδική, έτσι και οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στη διάλυσή της είναι διαφορετικοί. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένα πολύ συνηθισμένα σημάδια που πρέπει να σε προβληματίσουν και να σκεφτείς αν θέλεις πραγματικά να συνεχίσεις να βρίσκεσαι σε μια τέτοια σχέση.
Χωρίζετε και τα ξαναβρίσκετε συνέχεια
Φυσικά και υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που μετά από ένα χωρισμό τα ξαναβρήκαν και μάλιστα ήταν και καλύτερα από ποτέ μαζί.
Αν, όμως, έχετε κάνει το περιβόητο «διάλειμμα» καραμέλα, είναι πολύ πιθανό κανείς από τους δυο σας να μην έχει καταλάβει τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτή τη συμπεριφορά, οι οποίοι μπορεί να είναι πολύ σοβαροί, όπως η έλλειψη κατανόησης ή διαφορετικές επιθυμίες.
Θυσιάζεις πολλά (και ο άλλος τίποτα)
Το τι θυσιάζεις, το ξέρεις μόνο εσύ. Χρόνο; Προσπάθεια; Νέες εμπειρίες; Φιλίες; Βέβαια, σε κάθε σχέση πρέπει να γίνονται συμβιβασμοί και, έτσι κι αλλιώς, όταν κάνουμε μια επιλογή σημαίνει ότι απορρίπτουμε (δηλαδή θυσιάζουμε) κάτι άλλο.
Πρέπει, όμως, να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν αξίζει η θυσία και αν είναι αμοιβαία.
Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη
Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια εδώ. Είτε δεν τον εμπιστεύεσαι εσύ είτε αυτός εσένα, το παιχνίδι έχει χαθεί από τα αποδυτήρια. Η εμπιστοσύνη είναι το νούμερο 1 συστατικό για να πετύχει η συνταγή που λέγεται σχέση. Εάν δεν πιστεύεις εμάς, διάβασέ τα και από τους ειδικούς σε αυτό το άρθρο.
Όταν μιλάμε για εμπιστοσύνη σε ένα ζευγάρι, το μυαλό μας συνήθως πάει κατευθείαν στην απιστία. “Του έχω εμπιστοσύνη ότι δε μιλάει με άλλες στο instagram”, “του έχω εμπιστοσύνη ότι δε φλερτάρει άλλες, όταν βγαίνει με τους φίλους του” κτλ…
Αυτή όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου και ίσως το ότι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ότι δεν ξενοκοιτάζει να μην έχει καμία απολύτως σχέση με το αν τον εμπιστεύεσαι γενικότερα ως άνθρωπο.
Εμπιστοσύνη, μεταξύ άλλων, θα πει να νιώθεις ελεύθερη να εκτεθείς στα μάτια του, χωρίς να πέσει η εκτίμησή του για σένα ή να σε κρίνει. Να του μιλήσεις για τα σχέδιά σου και τις επιτυχίες σου με τη σιγουριά ότι δε σε βλέπει ανταγωνιστικά και δε σε ζηλεύει.
Να του ζητήσεις τη βοήθειά του σε μια δύσκολη στιγμή και να ξέρεις ότι θα σταθεί στο ύψος τον περιστάσεων και θα κουβαλήσετε μαζί το βάρος.
Έχεις σταματήσει να νοιάζεσαι και να προσπαθείς για το πώς θα πάει η σχέση…
Έχεις σταματήσει να νιώθεις την ανάγκη να κοιμάστε μαζί; «Ξεχνάς» κατά τη διάρκεια της μέρας να του στείλεις ένα μήνυμα για να δεις τι κάνει; Πάντα κάτι σου τυχαίνει, όταν είναι να βρεθείτε; Έχεις συνέχεια πονοκέφαλο, όταν η φάση πηγαίνει προς το σεξ; Μπορείς να μαντέψεις μόνη σου, νομίζω, τι συμβαίνει εδώ…
…ή προσπαθείς συνέχεια
Είπαμε, κάθε σχέση θέλει συμβιβασμούς, υπομονή, προσπάθεια, όμως δεν είναι πόλεμος. Και γι’ αυτό δεν είναι υγιές όταν δίνεις κάθε μέρα μια μάχη: μάχη για να τον δεις, μάχη για να μιλήσετε, μάχη για να του εξηγήσεις ότι δε σου αρέσει να κοιτάζει άλλες όταν είστε μαζί, μάχη για να σε συμπεριλάβει με κάποιον τρόπο στη ζωή του…
Το να νιώθεις όλη την ώρα ότι παλεύεις μόνη σου για να κρατήσεις κάτι είναι πολύ ψυχοφθόρο και σίγουρα ένδειξη μιας σχέσης που πρέπει μάλλον να τελειώσει.
Αισθάνεσαι ότι δεν εξελίσσεσαι
Κάθε σχέση που χτίζουμε και προσπαθούμε να κρατήσουμε στη ζωή μας, είτε φιλική είτε ερωτική, την κρατάμε, γιατί κάτι μας δίνει και μας σπρώχνει να γίνουμε καλύτερες.
Σκέψου, για παράδειγμα, την παρέα σου στο σχολείο. Ήσασταν αχώριστοι, περνούσατε τέλεια, βοηθούσατε ο ένας τον άλλον στα μαθήματα και πιστεύατε ότι θα γεράσετε μαζί, γιατί η φιλία σας ήταν ό,τι πιο δυνατό.
Και έτσι ήταν, όμως μεγαλώσατε, φύγατε για σπουδές ή ξεκινήσατε να δουλέυετε, γνωρίσατε άλλους ανθρώπους, οι ζωές και οι προτεραιότητές σας άλλαξαν εντελώς, μέχρι που χωρίς να έρθει ένας καυγάς ή κάτι τέτοιο, χαθήκατε.
Δε λέω ότι αυτός είναι ο κανόνας για τις παιδικές μας φιλίες, αλλά μη μου πεις ότι έχεις παραμένει φίλη με όλους όσους έκανες παρέα στο γυμνάσιο, γιατί δε θα το πιστέψω.
Γιατί συνέβη αυτό; Μπορεί φαινομενικά να νομίζουμε ότι μας απομάκρυναν οι συνθήκες (π.χ. απόσταση), αλλά σίγουρα, έστω υποσυνείδητα έπαιξε ρόλο το ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν εξελίχθηκαν όσο ή όπως εμείς και πλέον δεν έχουμε να τους προσφέρουμε και δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μερικές ευχάριστες ώρες σε ένα κλαμπ ή έναν καφέ.
Το ίδιο συμβαίνει και στις ερωτικές σχέσεις. Το να περνάμε απλά καλά με κάποιον δεν είναι αρκετό για όλες μας και αυτό είναι οκ. Ειδικά όταν μιλάμε για “σοβαρή σχέση” (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα), θέλουμε μέσα σε αυτή να γινόμαστε καλύτερες, να βλέπουμε νέα πράγματα, να μεγαλώνουν ή να αλλάζουν τα όνειρά μας προς το καλύτερο. Και αυτό, φυσικά, θέλουμε και για το σύντροφό μας.
Επομένως, επανάλαβε μαζί μου: «δε χρειάζομαι ΚΑΝΕΝΑΝ άνθρωπο στη ζωή μου που με κρατάει πίσω από αυτό που θέλω να γίνω».
3. Σε πόσο καιρό θα τον ξεπεράσω;
Είναι μια ερώτηση που μας έχει γίνει αρκετές φορές στο Instagram του LadiesOnly και η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει ακριβής απάντηση.
Στο ίντερνετ, βέβαια, θα διαβάσεις διάφορες χαζομάρες, όπως ότι χρειαζόμαστε τη μισή διάρκεια της σχέσης, για να ξεπεράσουμε το χωρισμό. Δηλαδή αν ήσουν μαζί του 6 χρόνια, θα κλαις για τα επόμενα τρία. Μην αγχωθείς, δεν ισχύει.
Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία πόσος χρόνος θα περάσει, αλλά πόσο χρόνο θα σου πάρει να βιώσεις όλη τη διαδικασία του χωρισμού. Τι εννοώ; Ο χωρισμός είναι μια απώλεια, για τον οποίο θα βιώσουμε ένα είδος πένθους, όπως ακριβώς όταν φεύγει ένα κοντινό μας πρόσωπο από τη ζωή.
Όπως, λοιπόν, και σε κάθε άλλο είδος απώλειας, υπάρχουν συγκεκριμένες φάσεις από τις οποίες περνάμε, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο όπου είμαστε πλέον έτοιμες να προχωρήσουμε και να πούμε «τον ξεπέρασα».
Τα 5 στάδια της απώλειας
Τα βασικά στάδια της απώλειας, όπως μπορείς να διαβάσεις και στη συγκεκριμένη έρευνα είναι πέντε και είναι σημαντικό για την ψυχική μας υγεία να τα βιώσουμε όλα και να μην προσπαθούμε να τα αρνηθούμε θέλοντας να προχωρήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Άρνηση
Το πρώτο στάδιο μάς βρίσκει εντελώς απροετοίμαστες. Τις πρώτες εβδομάδες είναι σαν να μη μπορούμε να πιστέψουμε αυτή την αλλαγή που ήρθε στη ζωή μας. Έτσι, μπορεί να πλάθουμε διάφορα σενάρια στη φαντασία μας, όπως ότι ο αγαπημένος μας θα γυρίσει πίσω μετανιωμένος ή ότι απλά είναι ένα διάλειμμα.
Στην ουσία, η άρνηση αυτή είναι η προσωρινή “λύση” που μας δίνει ο εγκέφαλός μας για να ελαττώσει τον πόνο που νιώθουμε. Το ότι τις πρώτες μέρες του χωρισμού δεν έχουμε συνειδητοποιήσει απόλυτα τι έχει συμβεί μας προστατεύει με κάποιο τρόπο από το να πέσουμε στα πατώματα και να μη μπορεί να μας σηκώσει κανείς εκτός από αυτόν.
Θυμός
Όταν χωρίζουμε, ειδικά από μια μακροχρόνια σχέση, είναι σαν προσπαθούμε να μάθουμε να ζούμε από την αρχή χωρίς αυτόν τον άνθρωπο. Ε, δεν τη λες και εύκολη διαδικασία αυτή. Έχει πολύ άγχος και στρες, συναισθήματα τα οποία πολύ συχνά μετατρέπονται σε θυμό.
Μπορεί να θυμώσεις με τον εαυτό σου και να σε κατηγορήσεις ότι δεν έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να μην τον χάσεις. Μπορεί, όμως, να θυμώσεις και μαζί του, ακόμη και να πιστέψεις ότι τον μισείς. Γενικά είναι πολύ πιθανό να θες να του σπάσεις το κεφάλι.
Διαπραγμάτευση ή αλλιώς «παζάρεμα»
Εδώ, έχεις σχεδόν πιάσει πάτο, φίλη. Αφού έχεις θυμώσει με την κατάσταση και πραγματικά πονάς πολύ, θέλεις να τα γυρίσεις όλα ανάποδα και είσαι πρόθυμη να κάνεις τα πάντα για να σταματήσεις να νιώθεις έτσι. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε ακόμα και να τον συγχωρέσεις για το κέρατο.
Στάσου στο ύψος σου… Αν φοβάσαι ότι θα την κάνεις τη μαλακία και και θα τον πάρεις τηλέφωνο, φέρνε τις φίλες σου με βάρδιες στο σπίτι να σε φυλάνε.
Κατάθλιψη
Πλέον ο θυμός, η άρνηση, τα «γιατί» έχουν αρχίσει να υποχωρούν, όπως και οι ελπίδες μας ότι θα γυρίσει πίσω. Εδώ είναι που αρχίζουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα και τη ζωή μας χωρίς αυτόν.
Τότε είναι που βιώνουμε τη μεγαλύτερη θλίψη και γι’ αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να αντεπεξέλθουμε σε πολλές καθημερινές μας συνήθειες και προτιμάμε το κρεβάτι μας και τη μοναξιά μας.
Αποδοχή
Όλη αυτή η θλίψη και η απομόνωση του τέταρτου σταδίου σιγά-σιγά μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί και να το αποδεχτούμε. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ως δια μαγείας τον έχουμε ξεπεράσει και είμαστε μέσα στην τρελή χαρά, αλλά στην ουσία έχει τελειώσει η διαδικασία του «πένθους».
4. Νιώθω ότι δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Τι να κάνω;
Πρώτα απ’ όλα, να μην αφήσεις αυτό το συναίσθημα να σε τρομάξει, γιατί πολύ απλά δεν είναι αλήθεια.
Ακόμη κι αν τον γνώρισες όταν ήσουν στο λύκειο, ακόμη κι αν ήσασταν μαζί 20 χρόνια, ακόμη κι αν νιώθεις ότι είναι ο έρωτας της ζωής σου, και πάλι είχες ζωή πριν από αυτόν και έχεις ζωή χωρίς αυτόν. Έχεις φίλους, οικογένεια, ενδιαφέροντα, στόχους που δεν επηρεάζονται από το συγκεκριμένο άτομο.
Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν έχεις φίλους ή έχεις χαθεί τον τελευταίο καιρό με την οικογένειά σου ή κάπου στη διαδρομή «ξέχασες» τους στόχους σου, τώρα άνοιξε ένας χώρος στη ζωή σου, που μπορεί να καλυφθεί από όλα αυτά ή ό,τι άλλο θέλεις εσύ.
Εδώ ακριβώς κολλάει και αυτό που είπαμε στην αρχή περί επιλογών. Τον αγαπάς, είσαι ερωτευμένη, νιώθεις μισή μακριά του και δεν επέλεξες να νιώθεις έτσι. Μπορείς να επιλέξεις, όμως, να το γυρίσεις υπέρ σου!
Εκμεταλλεύσου τον κενό χρόνο, αλλά και το μάθημα που θα σου αφήσει η σχέση που έληξε και ζήσε για σένα. Πήγαινε το ταξίδι που ήθελες, διασκέδασε όσο θες, θέσε νέους στόχους, γνώρισε νέους ανθρώπους.
Και να σου πω κάτι; Ευτυχώς που χωρίσατε.
Γιατί; Γιατί αν πραγματικά αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν, σημαίνει ότι είχες εναποθέσει το παρόν σου, το μέλλον σου και κάθε ελπίδα για ευτυχία στα χέρια του.
Να το πρώτο σου μάθημα από το χωρισμό σου, λοιπόν: υπεύθυνη για τη ζωή σου και την ευτυχία σου (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) είσαι μόνο εσύ.
5. Πώς θα τον ξεπεράσω;
Λογικά αυτή είναι η απάντηση που έψαχνες από την πρώτη στιγμή που μπήκες να διαβάσεις το άρθρο. Συμβουλές για αυτό το θέμα υπάρχουν άπειρες εκεί έξω, άλλες πολύ πρακτικές (π.χ. κάνε τον μπλοκ), άλλες λίγο θεωρητικές (π.χ. δούλεψε με την αυτοεκτίμησή σου) κι άλλες εντελώς ηλίθιες (π.χ. “μη στεναχωριέσαι”. Σωστά, πώς δεν το σκέφτηκα!).
Εγώ θα εστιάσω περισσότερο στο πρακτικό κομμάτι, γι’ αυτό άσε κάτω τα χαρτομάντηλα και πάρε χαρτί και στυλό.
Μείνε μακριά του.
Τώρα θα μου πεις «σώώώπα, τι μας λες», αλλά όσο αυτονόητο και να σου φαίνεται, αναγκάζομαι να το ξαναπώ, γιατί θυμάσαι που μόλις το προηγούμενο Σάββατο μετά το τρίτο ποτό του έστειλες μήνυμα; Έχει συμβεί σε όλες, δεν κρίνω, προχωράμε.
Οπότε έχουμε και λέμε: ειδικά τον πρώτο μήνα, αποφεύγουμε κάθε επαφή είτε από κοντά είτε μέσω μηνυμάτων. Αν χρειαστεί, τον μιουτάρουμε και από τα social media.
Γιατί εκεί που είσαι μες στην τρελή χαρά, μπορεί να δεις μια ιστορία του από κλαμπ, με μια τύπισσα να αχνοφαίνεται στο βάθος και να κάθεσαι όλη τη νύχτα να βλέπεις ιστορίες από το κλαμπ, μπας και τους πετύχεις (πολύ συγκεκριμένο ήταν αυτό, μήπως καρφώθηκα;).
Αποστασιοποιήσου από τους κοινούς σας φίλους.
…και μην αισθανθείς τύψεις για αυτό. Σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με διάφορες αλλαγές που βιώνουμε μετά από ένα χωρισμό, μιλήσαμε και για το ρόλο των κοινών φίλων. Τις πρώτες εβδομάδες και μήνες του χωρισμού η όλη φάση μπορεί πολύ εύκολα να γίνει άβολη ή ακόμη και να φέρει εντάσεις μεταξύ σας, επειδή π.χ. κάποιος από την κοινή σας παρέα επέλεξε “στρατόπεδο”.
Όμως αυτή τη στιγμή δεν έχεις χρόνο για παρεξηγήσεις κι επιπλέον στενοχώριες, οπότε, αν αισθάνεσαι ότι πιέζεσαι, πάρε το χρόνο και το χώρο σου και επίστρεψε μόλις νιώσεις έτοιμη.
Εκτός αυτού, βγαίνοντας με κοινούς φίλους υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τον συναντήσεις και αυτό να σε πάει πολλά βήματα πίσω στην προσπάθεια που κάνεις να τον ξεπεράσεις.
Άσε που είναι πολύ δύσκολο, όταν αυτός δε θα βρίσκεται εκεί, να συγκρατηθείς και να μην αρχίσεις να ρωτάς τους πάντες πώς είναι, αν στεναχωριέται, αν βρήκε άλλη, αν σε σκέφτεται…
Δεν είσαι μόνη. Και δεν είσαι αδύναμη, αν ζητήσεις βοήθεια.
Όπως είπαμε και νωρίτερα, είναι φυσιολογικό σε κάποια στάδια του χωρισμού να νιώθεις ότι θέλεις το χρόνο σου και να μην είσαι σε φάση να βγαίνεις ή να μιλάς γι’ αυτό που σου συμβαίνει. Εδώ, όμως, είναι που πρέπει να προσέξουμε πολύ αυτή η τάση να μη γίνει απόλυτη μοναξιά και απομόνωση.
Δεν χρειάζεται να βγούμε με τη ντουντούκα να φωνάζουμε ότι χωρίσαμε, αλλά αρκεί ένας άνθρωπος που εμπιστευόμαστε πολύ για να εκφραστούμε. Και όχι επειδή αυτός θα μας δώσει τη λύση, αλλά επειδή, όταν μιλάμε για ό,τι μας απασχολεί, τα ακούμε και οι ίδιοι και μπορεί εκείνη τη στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πράγματα που δεν τα βλέπαμε.
Και βέβαια, αν αισθάνεσαι ότι δε μπορείς να σηκώσεις μόνη σου αυτό το βάρος κι έχει αρχίσει να σε επηρεάζει σε ανησυχητικό σημείο, υπάρχει πάντα η λύση του ειδικού. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς ταμπού και χωρίς να αισθάνεσαι ότι πρέπει να δώσεις εξηγήσεις στους γύρω σου. Στο 2022 ζούμε…
Πρόσεχε τι σκέφτεσαι…
Ειδικά τον πρώτο καιρό του χωρισμού, έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τη σχέση που είχαμε. Ξαφνικά όλα είναι υπέροχα και το μόνο που μπορείς να θυμηθείς είναι οι όμορφες στιγμές μαζί του, τα ταξίδια, οι τανίες, το σεξ, τα ραντεβού.
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να θυμόμαστε τα παλιά, όταν δε συμβαίνει κάτι ενδιαφέρον ή/και καινούργιο στη ζωή μας. Πάμε, λοιπόν, πίσω, στο γνώριμο, το οικείο, και φυσικά για να απαλύνουμε κάπως τον πόνο μας αγνοούμε όλα τα λάθη, τους καυγάδες, τα νεύρα, ακόμα και το κέρατο που φάγαμε… Και θυμόμαστε μια άψογη εκδοχή μιας σχέσης, που δεν είχαμε ποτέ και τη θέλουμε πίσω.
Για κάποιο λόγο χωρίσατε, όμως. Μήπως να κάνεις περισσότερο φόκους εκεί; Με άλλα λόγια μην αφήνεις τον εαυτό σου να ξεχάσει γιατί είστε πλέον χώρια. Ακόμη κι αν δεν το διάλεξες εσύ, το διάλεξε ο ίδιος. Δεν ήθελε να είναι πλέον μαζί σου και δεν υπάρχει τίποτα «ιδανικό» και «όμορφο» σε αυτό.
Μην ξεχνάς τον εαυτό σου.
Πολλές, όταν περνάμε ένα δύσκολο χωρισμό, τον χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία, για να ψιλοπαραιτηθούμε σχεδόν από τα πάντα: τη σωστή διατροφή, τη γυμναστική μας, το διάβασμά μας.
Όλα αυτά, όμως, που νιώθουμε ότι βαριόμαστε ή δεν αντέχουμε να κάνουμε, επειδή είμαστε στεναχωρημένες, είναι ακριβώς αυτά που μπορούν να μας βοηθήσουν να αισθανθούμε καλύτερα. Η αυτοφροντίδα, λοιπόν, είναι πολύ σημαντική σε όλη αυτή τη διαδικασία.
“Αγκάλιασε” τα συναισθήματά σου.
Μην καταπιέζεις ό,τι αισθάνεσαι. Θα θυμώσεις, θα απογοητευτείς, θα στεναχωρηθείς. Όλα είναι φυσιολογικά και όλα είναι μέρος της διαδικασίας για να πας παρακάτω. Καταπιέζοντας τα συναισθήματά σου, βαραίνεις την ψυχολογία σου και επιβραδύνεις αυτή τη διαδικασία.
Για αυτό, την επόμενη φορά που θα νιώσεις ότι θέλεις να κλάψεις, απλά αφέσου και κλάψε. Πάντα μετά αισθανόμαστε καλύτερα, άλλωστε, έστω και για λίγο.
Μη φτιάχνεις φανταστικά σενάρια.
Διάφορα σενάρια φτιάχνουμε καμιά φορα με το μυαλό μας για να νιώσουμε καλύτερα: ότι θα μας χτυπήσει ξαφνικά ένα βράδυ την πόρτα και θα μας ζητήσει πίσω, ότι αυτό που ζούμε είναι απλά ένα διάλειμμα και ότι θα ξαναείμαστε μαζί πιο ερωτευμένοι από ποτέ, ότι θα αλλάξει όλα όσα μας ενοχλούσαν και θα τον δεχτούμε πίσω…
Όλα είναι, βέβαια, πιθανά (λέμε τώρα), αλλά σε αυτή τη φάση τέτοιες σκέψεις δεν ωφελούν σε τίποτα.
Επίσης, θα ήθελα να σου θυμίσω μια τελευταία πολύ σημαντική αλήθεια. Το ψυχικό τραύμα δεν έχει καμία διαφορά από το σωματικό. Όπως αν αφήσουμε μια πληγή στο χέρι μας αφρόντιστη, αυτή θα μολυνθεί και θα χειροτερέψει, το ίδιο ισχύει και με τα συναισθήματά μας.
Επομένως, μην περιμένεις απλά το χρόνο να κάνει όλη τη δουλειά. Όπως είπαμε, πάρε την κατάσταση στα χέρια σου και βγες καλύτερη από όλη αυτή την περιπέτεια!
6. Έχει σημασία ποιος χώρισε ποιον;
Αν σε χώρισε ο σύντροφός σου, θα πονέσεις περισσότερο εσύ, επειδή δεν ήταν δική σου επιλογή; Μήπως θα πονέσει περισσότερο αυτός, επειδή μαζί με όλα τα υπόλοιπα θα έχει να διαχειριστεί και τις τύψεις του που σε άφησε;
Επηρεάζεται η διαδικασία του χωρισμού, το πώς νιώθουμε, το πόσο και για πόσο πονάμε, το πώς αντιδράμε στο χωρισμό, όταν δεν είμαστε εμείς αυτές που πήραμε την απόφαση να φύγουμε;
Πάνω-κάτω σε αυτές τις ερωτήσεις προσπάθησαν να απαντήσουν οι ψυχολόγοι Patricia Frazier και Ty Tashiro στην έρευνά τους με τίτλο “Δε θα βρεθώ ποτέ ξανά σε μια σχέση σαν αυτή – Η προσωπική ανάπτυξη μετά το τέλος μιας ρομαντικής σχέσης”.
Αυτό που με λίγα λόγια έκαναν ήταν να βρουν 92 φοιτητές και φοιτήτριες από 18 έως 35 ετών που είχαν χωρίσει πρόσφατα και να τους κάνουν διάφορες ερωτήσεις σχετικά με την εμπειρία τους από το χωρισμό.
Για παράδειγμα, αν παρατήρησαν αλλαγές στον εαυτό τους μετά το χωρισμό, αν αυτές οι αλλαγές ήταν προς το καλύτερο, ποια ήταν τα αρνητικά συναισθήματα που βίωσαν κ.α.
Το πρώτο πολύ ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας ήταν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των συμμετεχόντων δήλωσε ότι πήρε σημαντικά μαθήματα από τον πόνο του χωρισμού και ξέρει καλύτερα πλέον τι θέλει και τι δε θέλει από τις επόμενές του σχέσεις.
Μάλιστα, από την έρευνα φαίνεται ότι οι γυναίκες παρατηρούν μεγαλύτερη προσωπική ανάπτυξη μετά από ένα χωρισμό σε σχέση με τους άνδρες. Στέκονται καλύτερα στα πόδια τους, αναγνωρίζουν πιο εύκολα τα “θέλω” τους, κοινωνικοποιούνται κ.α.
Έχει, όμως, σημασία ποιος χώρισε ποιον; Συμφωνα με την έρευνα, ναι, έχει. Όπως, μάλλον θα περίμενες, το άτομο που δεν επέλεξε το χωρισμό είναι αυτό που θα τον βιώσει και πιο έντονα.
Σκέψου το και διαφορετικά: είναι το ίδιο να παραιτηθείς από μια δουλειά με το να σε απολύσουν; Στην πρώτη περίπτωση ήσουν προετοιμασμένη, τουλάχιστον κάποιες εβδομάδες πριν, άσε που μάλλον χάρηκες που την ξεφορτώθηκες.
Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, μπαίνουν διάφοροι προβληματισμοί στην εξίσωση: “εγώ φταίω; Δεν ήμουν αρκετά καλή; Πώς δεν το είχα δει να έρχεται;”
Επομένως, άγχος, απορία, έκπληξη είναι μόνο λίγα από τα συναισθήματα που θα βιώσει μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό αυτός που δεν είναι δική του η απόφαση από αυτόν που έφυγε. Για’ αυτό και είναι πιθανό να χρειαστεί περισσότερο χρόνο από τον άλλον για να ξεπεράσει το χωρισμό.
Οι ερευνητές αναφέρουν, μάλιστα, ότι ένας από τους λόγους που είναι πολύ πιθανό να πονέσουν περισσότερο είναι η σκέψη ότι δεν είχαν τον έλεγχο της απόφασης. Πάντα όταν συμβαίνουν πράγματα στη ζωή μας που νιώθουμε ότι δεν τα ελέγχουμε μας ταράζουν και είναι λίγο σαν να πατάμε σε κινούμενη άμμο. Είναι και θέμα εγωισμού, βρε αδερφέ.
Εδώ κάπου κολλάει και το σύνδρομο των ημιτελών σχέσεων, που αφορά είτε σε σχέσεις που τελείωσαν άδοξα χωρίς να το θέλουμε είτε σε σχέσεις που δεν υπήρξαν ποτέ, παρ’ ότι το θέλαμε πολύ. Αλλά για το θέμα αυτό θα σου μιλήσω σε επόμενο άρθρο… Μείνε συντονισμένη!
7. Είναι τέλειο να είσαι single
Κάνε ό,τι θες!
Μπορείς να δεις ό,τι θέλεις στο Netflix. Μπορείς να λιώσεις για άλλη μία φορά όλες τις σαιζόν “Φιλαράκια”. Είσαι ελεύθερη! Κανείς δε θα κρίνει τα guilty pleasures σου. Ούτε κανείς θα σε μαλώσει που “πάλι αυτό βλέπεις; Πόσες φορές θα τα δείς; Δεν τα έμαθες απ’έξω ακόμη;”.
Ναι, τα έμαθες, και τώρα κάνεις επανάληψη, και αυτό είναι τέλειο. Δες 82η φορά τον Ρος να λέει λάθος όνομα… δεν κάνουμε spoiler! Μουσική, ταινίες, φαγητά, διακόσμηση, καθαριότητα, ρούχα, παπούτσια, παρέες, είναι όλα πλέον δική σου υπόθεση!
Άκου όσα σκυλάδικα θέλεις όσο μαγειρεύεις και βάλε τρεις μέρες σερί τα ίδια ρούχα. Ποιος θα σου πει, τι;
Τέλος οι αναγκαστικές φιλίες!
Δεν πρέπει πια να παλεύεις να ταιριάξεις με τους φίλους του και εκείνος να παλεύει να ταιριάξει με τους δικούς σου. Τέλος πια αυτές οι άβολες έξοδοι που οι συζητήσεις απλά εξελίσσονται χωρίς κανένα απολύτως νόημα.
Αυτά τα κοινωνικά παιχνίδια ανήκουν στο παρελθόν, και πλέον ως ελεύθερη κι ωραία, μπορείς άνετα να αράζεις μόνο με παρέες που ταιριάζεις εσύ.
Αμ το άλλο; Που γίνεται κολλητός με την κολλητή σου και ξαφνικά νιώθεις ότι έμεινες στην απ’εξω; ‘Ασ’ το καλύτερα.
Δες τι ωραία single, οι φίλοι σου είναι ολο-δικοί σου και οι δικοί του μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν video games μεταμεσονύκτια μαζί του χωρίς εσύ να απορείς αν αυτός με τη κουκούλα και την κάπα, που οδηγάει αυτό το μεγάλο πλοίο είναι τελικά πιο σημαντικός απο εσένα.
Ε το πιο προφανές… όχι άλλοι καβγάδες.
Ακόμη κι αν ο δικός σου χωρισμός δεν είχε να κάνει καθόλου με το ταπεραμέντο σας, και είχατε την τέλεια επικοινωνία, πίστεψε με, δεν είναι η νόρμα αυτή.
Όταν είσαι single, ο μόνος που πρέπει να ακούσει όσα έχεις να πεις είναι ο εαυτός σου. Άλλωστε ποιό το νόημα να είσαι σε μια σχέση αν ο ένας δεν κάθεται να ακούει όσα έχει να πει ο άλλος και τον νοιάζει απλά να βγει απο πάνω;
Όχι άλλα πεθερικά!
Εσείς οι δυό-τρεις που είχατε πιάσει κολλητιλίκια με τη μάνα του, παρακαλούμε, βγείτε από το τσατ.
Οι υπόλοιπες οι νορμάλ, που δεν τις έλουσαν με την αστερόσκονη της τύχης στη βάφτιση, θυμηθείτε πόσο κουραστικό είναι αυτό το τουμπεκί που πρέπει να κάνεις σε σχόλια περί παιδιών, σπιτιών, γατιών, σκυλιών, φαγητών… και η λίστα δε συμμαζεύεται.
Δε χρειάζεται πλέον να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι 3 κιλά λάδι ανά 100 γραμμάρια κιμά είναι νορμάλ, ούτε ότι εσύ σιγά-σιγά πρέπει να αφήσεις τη δουλειά σου, μιας και δούλεψες αρκετά και τώρα είναι η ηλικία να γίνεις μητέρα και να αφοσιωθείς στο σπιτικό σας.
Δε σου λέω, άμα το θέλεις αυτό, να το κάνεις! Απλά δε θα το κάνεις επειδή το είπε η πεθερά…έλεος. Φτάνει, έχεις αρκετό πρήξιμο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα από τη δική σου οικογένεια… Δε χρειάζεται πλέον να αποκτάς και εφεδρική πίεση για τη ζωή σου.
Όλο το κρεβάτι δικό σου!
Και θα μου πεις… “Μα ρε ’σύ, αυτό είναι το χειρότερο. Να μην έχεις μια αγκαλιά να ξεκουράσεις το κουρασμένο σου κορμί από τις κακουχίες της καθημερινότητας;”
Και θα σου πω εγώ: Γι…αααα ξανασκέψου λίγο. Αυτό γινόταν; Ξεκούραζες εσύ το κορμί σου ξαπλώνοντας ελαφρά στο στέρνο του όσο σου χάιδευε τα μαλλιά;
Ή μήπως απλά ξεκινούσε από μια δίλεπτη αγκαλιά στην αρχή της βραδιάς; Μήπως ακολουθούσε μια φοβερή χορογραφία με τενόρους να τραγουδάνε τα γνωστά σε όλους χιτάκια “δε βολεύομαι”, “πέθανε το χέρι μου” και “πάρε τα μαλλιά σου λίγο”;
Το κομμάτι προφανών ατυχιών όπως ροχαλητό ή κλώτσημα το αφήνουμε στην απέξω. Πονάει πολύ (το δεύτερο σκέλος ίσως και κυριολεκτικά).
Αμ το άλλο; Που μένεις σε μια γωνίτσα 26 χιλιοστά και αυτός έχει απλωθεί, αλλά σκέφτεσαι “ε μωρέ το πουλάκι μου, τι ωραία που κοιμάται, άσ’ τον”. Έλα όμως που το πουλάκι σου ξυπνάει με θράσος και σου σχολιάζει ότι το βράδυ πήρες και όλη τη κουβέρτα… Δηλαδή, κάπου ώπα!
Και δε θα αναλύσω ΚΑΝ το καλοκαίρι, που το σώμα του άγγιζε τους 300 βαθμούς Κελσίου και εσύ έπρεπε κάπως να βολευτείς χωρίς να λιώσεις και χωρίς να τον ξυπνήσεις από το στριφογύρισμα του μαξιλαριού, το οποίο ήλπιζες ότι θα είναι δροσερό από την κάτω μεριά, αλλά τζίφος.
Τέλος αυτά τα δράματα. Ο ύπνος σου πλέον είναι όλος δικός σου σε ένα κρεβάτι όλο δικό σου. Βάλε όσες ενυδατικές θες, και κοιμήσου με όσα έλαια και ματζούνια θέλεις στο κεφάλι σου για να έχεις μαλλί σαν την Ποκαχόντας.
Η νύχτα είναι δική σου, και αυτό είναι τέλειο.
Άσε τα ξυραφάκια και το άγχος στη γωνία.
Εντάξει, δε λέμε ότι περιποιούμαστε μόνο για το αμόρε. Πρώτα-πρώτα περιποιούμαστε για εμάς τις ίδιες. Για να έχουμε αυτοπεποίθηση, να νιώθουμε άνετα και όμορφα με την εικόνα μας (όποια εικόνα αποφασίσουμε ότι θέλουμε για εμάς) ακόμη κι όταν είμαστε μόνες, να μας αρέσει η αντανάκλαση μας στον καθρέφτη.
Παρά ταύτα πρέπει να παραδεχτείς ότι όταν το 2 γίνεται 1, έρχεται μια κάποια χαλάρωση. Τα εξουθενωτικά ξυρίσματα και οι επίπονες αποτριχώσεις αραιώνουν και μπορείς να αργήσεις και καμία μέρα να λουστείς αν δεν έχεις και κάπου να πας (όλες το κάνουμε). Πλέον δεν χρειάζεται να φοράς σατέν πιτζάμες για να πας απο το ψυγείο στο σαλόνι, και από το σαλόνι στη κρεβατοκάμαρα.
Τώρα με τον χωρισμό, μπορείς να αράξεις με την τρύπια φόρμα του αδερφού σου και το τρύπιο αναμνηστικό σου μπλουζάκι από το λύκειο που λέει από πίσω “Γ3, για πάντα μια οικογένεια”, που στο μεταξύ έχετε να βρεθείτε με αυτά τα παιδιά από τις πανελλαδικές.
Αλλά ακόμα και αν είσαι από αυτές που γουστάρουν να είναι πάντα τέλειες για τον εαυτό τους τον ίδιο, αρχικά μπράβο.
Και ύστερα, δεν είναι καλύτερα τώρα που μετά τον χωρισμό, δεν έχεις κάποιο που συνέχεια θεωρεί αυτή τη περιποίηση δεδομένη και έχει πάψει να την εκτιμάει;
Πάρα πολύ απλά: Οι άλλοι παρτενέρ!
Δε σου λέω να αρχίσεις να τους παίρνεις σβάρνα όλους (που αν θέλεις, κάνε το κι αυτό), αλλά δεν είναι τέλειο ότι τώρα μπορείς άνετα να ξαναμπείς στο παιχνίδι;
Μπορείς να βγαίνεις με νέο κόσμο, να γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, χωρίς τα δεσμά από έναν. Μπορείς άνετα πλέον να φλερτάρεις όσο θέλεις χωρίς να έχεις ενοχές. Τέλος τα ερωτήματα “εμένα όμως θα μου άρεσε αν έκανε κι εκείνος το ίδιο;” ή “καλά, ένα αθώο φλερτ είναι, θεωρείται άραγε απιστία;”.
Τα event που είσαι καλεσμένη μόλις έγιναν καλύτερα!
Πας σε ένα πάρτυ με το αμόρε. Πάει 12.00. Εσύ επειδή εξουθενώθηκες όταν άδειασες όλη σου τη ντουλάπα για να βρεις τι θα βάλεις, έχεις τερματίσει τις μπαταρίες σου και πλέον θέλεις ένα πράγμα και μόνο: Κάποιος να σε βάλει σε ένα αμάξι, να σε πάει σπίτι, να σε ξεβάψει, να σου βάλει πυτζάμες και ως δια μαγείας να βρίσκεσαι κυρία στο μαξιλάρι σου.
Έλα όμως που το αμόρε περνάει τέλεια και δε θέλεις να είσαι η ντίβα που τον κάνει ό,τι θέλει. Κάθεσαι κι εσύ σαν την άδικη κατάρα, μέχρι εκείνος να βαρεθεί και επιτέλους να πάτε σπίτι.
Τώρα που είσαι single, το πράγμα αλλάζει. Αρχικά κακά τα ψέμματα, τα περισσότερα event μόλις έγιναν λίγο πιο ενδιαφέροντα όταν δεν είσαι δεσμευμένη. Αλλά πέραν αυτού, μπορείς πλέον να φύγεις ό,τι ώρα θέλεις εσύ!
Extra: Όταν μπει σε club το “single ladies”, μπορείς να χορέψεις με τη ψυχή σου. Όχι οτι πριν ήσουν δεμένη σε ένα κατάρτι με κλειστά τα αυτιά για να μην ακούσεις το τραγούδι των σειρήνων, σαν τον Οδυσσέα απο την Οδύσσεια του Ομήρου, αλλά τώρα είναι ο ύμνος σου. Οπότε, χόρεψε όσο σε βαστάνε τα τακούνια σου!
Έχεις χρόνο με εσένα!
Είσαι μια κοπέλα που δουλεύει στον εαυτό της ασχέτως του αν είναι σε σχέση η όχι. Θέλεις όντως να εξελίσσεσαι και να αγαπάς τα επιτεύγματά σου.
Φαντάσου πόσα πράγματα θα καταφέρεις, λοιπόν, όντας single.
Πολλές φορές οι σχέσεις εξελίσσονται από φόβο να μην μείνουμε μόνοι, και όχι από πραγματικό συναίσθημα ή συμβατότητα. Αυτό, όπως καταλαβαίνεις είναι ένα κακό μοτίβο στις σχέσεις μιας και λίγο λίγο ροκανίζει τον χαρακτήρα σου.
Δεν έχεις χρόνο με εσένα, ενώ παράλληλα δεν κερδίζεις και κάτι ουσιώδες από τη σχέση. Και θυμίσου ότι έχει διαφορά να είσαι μόνη και διαφορά να είσαι single. Θα δεις ότι τελικά είχες ξεχάσει ακόμη και να εκτιμάς την δική σου παρέα με τον εαυτό σου.
Και όταν ξαναμπείς σε κάποια σχέση, μην ξεχάσεις όσα σου έδωσε ο χρόνος που πέρασες single. Όπως λέμε χαρακτηριστικά στο τέλος του eBook μας, Το Τανγκό Θέλει Δύο, τη δύναμη που έχτισες όσο ήσουν single, κράτα την για πάντα. Γιατί η μία σχέση που θα μείνει για πάντα, είναι η σχέση που έχεις με τον εαυτό σου.