Άκουσα πως πέρσι πέρασες το καλοκαίρι σου στην Ανάφη. Ήσουνα, λέει, εσύ με μερικές καλές σου φίλες. Και ενώ καθόλου δεν το περίμενες –και επέμενες πως μόνο η Μύκονος αξίζει– σύντομα έφτασες να λες πως «παίζει να ‘ταν και οι πιο γαμάτες διακοπές της ζωής μου».
Χτύπησες γκομενάκι φιλενάδα; Μπράβο επιτυχίες. Πού να διάβαζες κι αυτό!
Ο κυκλαδίτικος αέρας σε πήρε και σε σήκωσε. Και σε έστειλε, απ’ ό,τι έμαθα, στην αγκαλιά ενός άντρα που φάνηκε να τα ‘χει όλα. Ο τύπος έμενε στην ίδια πόλη με σένα και σκέφτηκες πως θα υπάρξει και συνέχεια.
Κι ένα βράδυ που κοίταγες μαζί του αγκαλιά τα αστέρια που ερωτοτροπούσαν με τη θάλασσα, σκέφτηκες πως «κάπως έτσι δεν ξεκινάνε τα ρομάντζα;».
Ναι! Κάπως έτσι ξεκινούν. Αλλά πολλές φορές δεν διαρκούν πολύ. Ή διαρκούν λιγότερο από όσο θέλεις ή περιμένεις.
Η επιστροφή σας στην πόλη, λίγες μέρες αργότερα, έδωσε απότομο τέλος στο δικό σας ρομάντζο.
Η σχέση στην πόλη –γιατί τελικά σχέση κάνατε– δεν φαίνεται να ικανοποιεί τις προσδοκίες που δημιούργησες όσο ήσασταν στο νησί. Και, εντάξει σε καταλαβαίνω και σου δίνω κάθε δίκιο. Γιατί αλλιώς ερωτεύεσαι κάτω από ένα ηλιοβασίλεμα και αλλιώς στο κέντρο μια πόλης που τα κορναρίσματα πέφτουν πάνω στα χαμηλόφωνα «σ΄αγαπώ» σας.
Προβλήματα δεν υπάρχουν. Αλλά, από την άλλη, λείπει και το κάτι τις, που θα σε κάνει να θέλεις να μείνεις σε αυτήν τη σχέση. Όποτε τι κάνεις;
Μένεις ή φεύγεις;
Η επιστήμη, αλλά και η πραγματικότητα που εσύ βιώνεις εδώ και τώρα, δείχνουν πως μάλλον θα μείνεις. Θα μείνεις και θα υπομείνεις τη μετριότητα, γιατί πολύ απλά δεν έχεις βρει ακόμη έναν επαρκή λόγο, για να βγεις από αυτήν. Αν υπήρχαν τσακωμοί, κέρατα ή υποτίμηση, θα την είχες ήδη κάνει.
Όλα όσα πρέπει να ξέρεις για το Region-Beta Paradox
Γιατί, όμως, αυτή η χαλαρή απογοήτευση που υπάρχει στον αέρα, δεν είναι επαρκής λόγος, για να δώσεις ένα τέλος σε μια μέτρια σχέση;
Ξέρω γιατί. Έχω τη διάγνωση. Είσαι θύμα του “Region-Beta Paradox”. Όμως, μην μου αγχώνεσαι. Γιατί από ό,τι έμαθα ΚΑΙ θα ζήσεις, ΚΑΙ θα ευτυχήσεις.
Τι μας λέει, όμως, το παράδοξο Region-Beta, το οποίο απαντάται σε επιστημονικές πηγές του ψυχολογικού χώρου;
Λέει ότι είναι μεν παράδοξο, αλλά ταυτοχρόνως κι απολύτως ανθρώπινο το να παραμένεις σε μια ψιλοαπογοητευτική σχέση, από την οποία θα είχες ήδη φύγει, αν ένιωθες πως ήταν καταστροφική.
Γιατί συμβαίνει, όμως, αυτό;
Οι άνθρωποι, φίλη, μπορούν να ανακάμψουν με σχετική ευκολία, όταν βγαίνουν από μια μαύρη περίοδο. Αντιθέτως, τους είναι πολύ δύσκολο να ανακάμψουν, όταν βγαίνουν από μια γκρίζα περίοδο. Κι όλο αυτό έχει, φυσικά, τη δική του επιστημονική εξήγηση.
Κάθε φορά που βιώνεις μία έντονα αρνητική κατάσταση, ενεργοποιούνται οι ψυχολογικές, αμυντικές διαδικασίες που σε βοηθούν να παλέψεις και να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αποχωρείς κυρία και με ψηλά το κεφάλι, γιατί απλούστατα νιώθεις πως αν έμενες, δεν θα μπορούσες καν να επιβιώσεις.
Από την άλλη πλευρά, οι λιγότερο έντονες καταστάσεις –στην περίπτωσή μας οι μεσοβέζικες, ψιλοασταθείς, έτσι-κι-έτσι, άνοστες σχεσούλες κ.τ.λ.– δεν ενεργοποιούν καμία απολύτως άμυνα. Όλες οι διαδικασίες που στο παράδειγμα της καταστροφικής σχέσης ξύπνησαν και ενεργοποιήθηκαν, εδώ μένουν αδρανείς και κοιμισμένες. Αρχίζεις, λοιπόν, να νιώθεις πως είσαι ΟΚ, ενώ ξεκάθαρα ΔΕΝ είσαι.
Μπορείς, όμως, να κάνεις κάτι γι’ αυτό;
Μπορείτε να συζητήσετε και να δείτε αν έχετε βγει σε αδιέξοδο ή αν υπάρχει καλύτερος δρόμος, για να τον πάρετε παρέα. Μπορείτε να χωρίσετε, χωρίς συζητήσεις και απολογίες. Ή μπορείτε να πάτε ξανά στην Ανάφη, για να θυμηθείτε το πώς ερωτευτήκατε, δίνοντας έτσι μια ανάσα ανανέωσης σε αυτό που καταλήξατε να ζείτε.
Το μόνο που δεν μπορείτε να κάνετε είναι το να μείνετε σε αυτήν τη μέτρια καταστασούλα, όσο κι αν η ψυχολογική σας προδιάθεση είναι να κάνετε ακριβώς αυτό.
Ποιο είναι, λοιπόν, το συμπέρασμα από όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα;
Μια σχέση που είναι ΟΚ ή όχι και τόσο ΟΚ, μπορεί να κρατήσει περισσότερο από ό,τι κρατά μια πραγματικά άσχημη σχέση.
Σε ακούω να ψελλίζεις μια δικαιολογία και να λες πως «εεε… λογικό δεν είναι να μένεις στο έτσι κι έτσι, αλλά να φεύγεις από το χάλια;». Και στην πραγματικότητα, ίσως, όντως ναι είναι λογικό. Είναι λογικό σήμερα. Ίσως να ‘ναι κι αύριο. Μπορεί να αντέξεις στο έτσι κι έτσι έναν ολόκληρο μήνα. Τι θα γίνει όμως στα 2 ή 3 χρόνια;
Θα νιώσεις ότι έχασες τον χρόνο σου με έναν ΟΚ τύπο, σε μια ΟΚ σχέση, ενώ πίστευες πως άξιζες ξεκάθαρα το κάτι παραπάνω;
Εγώ πιστεύω πως κατά βάθος ξέρεις καλά ότι δεν αξίζεις απλά το ΟΚ. Εσύ αξίζεις το WOW. Και στην πραγματικότητα, ξέρω πως, για όλο αυτό που συμβαίνει ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ!
Φταίει, απλά, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργείς, επειδή έτυχε να είσαι άνθρωπος –το πώς, δηλαδή, είναι προγραμματισμένα να λειτουργούν το μυαλό και η ψυχούλα σου.
Λαμβάνοντας αυτό ως δεδομένο, έχω να σου πω πως είμαι βέβαιος, ότι η ανθρώπινη πλευρά σου δεν θα σε βοηθήσει σε καμία περίπτωση να μαζέψεις τα κουβαδάκια σου και να πας σε άλλη παραλία, παρότι στο παρουσίασα ως πιθανή λύση. Γι’ αυτό και στα μαζέψαμε εμείς.
Βάλαμε στην τσάντα θαλάσσης κι ένα ebook, να ‘χεις να διαβάζεις στην παραλία. Τον απόλυτο οδηγό των σχέσεων, που σίγουρα θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς πιο καλά την επόμενη «χμ…ΟΚ» σχεσούλα που θα κάνεις, με το επόμενο κομενέτο που θα τσιμπήσεις, στο επόμενο νησί που θα πας με τις κολλητές.
Κάνε κλικ εδώ, για να το αποκτήσεις.
Επιστημονικές Πηγές:
- Baumeister, R. F., Bratslavsky, E., Finkenauer, C., & Vohs, K. D. (2001). Bad is stronger than good. Review of General Psychology, 5(4), 323–370.
- Gilbert, D. T., Pinel, E. C., Wilson, T. D., Blumberg, S. J., & Wheatley, T. P. (1998). Immune neglect: A source of durability bias in affective forecasting. Journal of Personality and Social Psychology, 75(3), 617–638.
- Taylor, S. E. (1991). Asymmetrical effects of positive and negative events: The mobilization-minimization hypothesis. Psychological Bulletin, 110(1), 67–85.
